مسجد خانه پرهیزکاران

 

مسجد، نام جای و در لغت به معنای مکان سجده و عبادت میباشد[1] و در اصطلاح، به مکانی گفته می‌شود که منزلت عبادت و خضوع و خشوع میباشد. هر یک سری واژه مسجد در ارتباط چهار دیواری خاصی به شغل می‌رود که برای عبادت ایجاد شده است، ولی در اسلام همه زمین، منزه و پاکیزه میباشد و میتواند سجده‌گاه و مسجد مؤمن قرار گیرد.

فرستاده اکرم(ص) در حدیثی بعداز ذکر فضیلت مسجد الحرام و مسجد الأقصی، به ابوذر فرمود: «حیثما ادرکتک الصلاة فصلِّ و الأرض لک مسجد؛[2] هر جا وقت نماز رسید، به عبارتی جا نماز بخوان که سرتاسر زمین برای تو مسجد میباشد».

واژه و کلمه مسجد، با صیغه‌های گوناگون 29 توشه در قرآن به کار رفته و در بیشتر موردها، مراد مسجد الحرام میباشد که تحت عنوان نخستین مسجد روی زمین شناخته و برای عبادت عموم تاسیس شده است:

) إِنّ أَوّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنّاسِ لَلّذی بِبَکّةَ مُتوشهَکًا وَ هُدًى لِلْعالَمینَ(؛[3]

«اول منزل‌ای که برای عموم قرار داده گردیده‌است، منزل‌ای میباشد در مکه که مایه برکت و هدایت برای جهانیان است».

مهم ترین نقش مسجد، مرکزیت بخشیدن به عبادت مسلمانها میباشد. مسجد محیطی، میباشد که انسان چرک نباید وارد آن شود و محیط و زمین آن باید از هر سیرتکامل زشتی محفوظ باشد.

مسجد ضمن مرکزیت برای عبادت، محلی برای نشان دادن اتحاد و هماهنگی امّت و تمسّک جمعی به «حبل الله» چهت نیل به هدف ها الهی و انسانی، مرکزی برای حکومت و بعداز آن، مکانی برای یاد دادن و تعلّم بود.

درین نوشته، کارایی بر این میباشد که علاوه بر شناخت بیشتر با مقام و آداب مسجد، وظایف شخص در قبال مسجد و نقش کارآمد آن را در معاش تبیین کنیم و گامی مسجد قبا مشهد برای رونق بیشتر مساجد برداریم. ان‌شاء الله

الف) مقام مسجد

مسجد در فرهنگ اهل بیت(ع) مهمان‌منزل خداوند در زمین، رده نزول خیرات و برکات آسمانی، منزل دانایی و عبادت، عشق و محبت، صفا و صمیمیت، ایثار و عفو، تجلی‌گاه پردیس در زمین و تفریح‌گاه موحّدان می باشد.[4]

رسول اکرم(ص)، در او‌لین گام برای تشکیل حکومت اسلامی، مسجد النبی را در مدینه شالوده‌گذاری کرد که اول مقر علمی، سیاسی، اجتماعی و حکومتی اسلام به شمار آمد و تحت عنوان راس یادگرفتن معارف اسلامی و بشر ‌سازی و مرکز حکومت و سیاست‌گذاری شناخته شد.

1. منزل آفریدگار

آفریدگار متعال می فرماید:

)وَ أَنّ الْمَساجِدَ لِلّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللّهِ أَحَدًا([5]؛

«مساجد برای خداست. پس احدی را جز وی نخوانید»؛ یعنی کلیه چیز در مساجد برای خداست و مسجد باید مکان تبلیغ بها‌های الهی باشد.

پیامبر آفریدگار(ص) فرمود: «در تورات درج شده است که: منزل‌های اینجانب روی زمین، مساجد می باشند. آفرین به هر که خویش را در منزل‌اش پاکیزه   آدرس مسجد قبا مشهد ماید و آن‌گاه برای دیدارم به منزل‌ام بیاید. باخبر باشید بر صاحبخانه میباشد که میهمان را گرامی دارااست؛ آنها که در ظلمات‌های شب به مساجد می‌روند، بشارت باد بر آنان به نوروروشنایی براق در روز قیامت».[6]

امام راستگو(ع) فرمود: «بر شما باد به رفتن به مساجد؛ چون مساجد، منزل‌های خداوند در روی زمین می‌باشند. هر که پاکیزه وارد آن ها گردد، خداوند اورا از گناهانش منزه می‌نماید و اورا در زمره زائران خودش می‌نویسد. پس در مساجد بسیار نماز و دعا بخوانید.[7]

در حدیث قدسی آمده است: «مساجد منزل‌های اینجانب در زمین میباشند. مساجد برای اهل عرش نورافشانی می‌نمایند؛ همانگونه که ستارگان برای اهل زمین می‌درخشند».[8]

2. منزل پرهیزکاران

پیامبر خدا(ص) فرمود: «المَسجِد بَیتُ کُلِّ تَقیٍ؛[9]

«مسجد، منزل هر پرهیزکار است».

در حدیث دیگر فرمود:

«مساجد، منزل پرهیزکاران میباشد و کسی که مسجد منزل‌اش باشد، معبود آسایش، ادب و عبور از صراط را برای وی ضمانت می‌نماید».[10]

3. منزل مؤمن

از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که فرمود: «المَسجِدُ بَیتُ کُلِّ مُؤمِنٍ؛[11] مسجد، منزل هر مؤمن می‌باشد».

4. مقام پیامبران

فرستاده گرامی(ص) فرمود: «المَساجِدُ مَجالسُ الأنبیاءِ؛[12] مساجد، جایگاه پیامبران میباشد».

5. برگزیدگان جای

رسول خدا(ص) فرمود: «خَیرُ البِقاعِ المَسجِدُ وَ شَرُّ البِقاعِ الأسواقُ؛[13] شایسته ترین جای ‌ها مسجد می باشد و بدترین آنها بازار میباشد».

6. دوست داستنی‌ترین جای

امام علی(ع) فرمود: «هر که بخواهد به مسجد وارد خواهد شد، با متانت و متانت وارد خواهد شد؛ زیرا مساجد، منزل‌های پروردگار و محبوب‌ترین زمین‌ها نزد خداست و دوست داستنی‌ترین شخص پیش پروردگار، کسی میباشد که نخستین از همه وارد مسجد و بعد از همگی، از آن بیرون گردد».[14]

رسول اکرم(ص) فرمود: «نشستن در مسجد برای رزرو مسجد قبا مشهد اینجانب بهتر از نشستن در فردوس می‌باشد؛ چون در بهشت خشنودی خودم آماده میشود و در مسجد خشنودی خداوند به دست می آید».[15]

و در ذکر دیگری فرمود: «أَحبُّ البِلاد اِلَی اللهِ مَساجِدُها وَ أبغَضُ البِلادِ إِلَی اللهِ اَسواقُها؛[16] دوستداشتنی‌ترین جا پیش پروردگار مساجد، و مبغوض‌ترین زمین پیش خداوند بازارها میباشند».

7. ساختن مسجد

از آنجا که مساجد در اسلام مقام بسیار مهمی دارا هستند، بر ساختن و تعمیر مسجد تأکید متعددی شد‌ه‌است. نبی اکرم(ص) فرمود: «مَن بَنی مَسجِداً وَلَو مَفحَصَ قَطاةٍ بَنَی اللهُ لَهُ بَیتاً فی الجَنَّةِ؛[17] هر کس مسجد بسازد، چنانچه چه به اندازه خوابگاه مرغ سنگ‌خواره‌ای باشد، پروردگار برای وی در فردوس منزل‌ای می‌سازد».

اما هنگامی ساختن مسجد پر ارزش میباشد و این همگی اجر داراست که هدف از تشکیل داد آن، اعلای واژه و کلمه توحید و تبلیغ فرهنگ و تمدن اسلام ناب و مدرسه پیامبران و امامان معصوم(ع) باشد؛ البته در شرایطی که مقصود غیر الهی و شیطانی باشد، خیر صرفا قیمت و ثوابی ندارد، بلکه خالق آن مؤاخذه خواهد شد. از این رو، آفریدگار از اولین بانی مسجد در اسلام که مسجد قبا را تشکیل داد، به این شکل خاطر می‌نماید:

)لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التّقْوى‏ مِنْ أَوّلِ یَوْمٍ أَحَقّ أَنْ تَقُومَ فیهِ فیهِ رِجالٌ یُحِبّونَ أَنْ یَتَطَهّرُوا وَ اللّهُ یُحِبّ الْمُطّهِّرینَ(؛[18]

«مسجدی که از روز در آغاز مبنی بر زهد و تقوا سازه گردیده، سزاوارتر می‌باشد که در آن به نماز قیام کنی؛ زیرا در این مسجد کسانی می باشند که دوست دارا‌هستند پاک و پاک شوند و خدا پاکیزگان را دوست دارااست».

البته پروردگار به افرادی که با هدف های دیگر مسجد ساختند، خیر فقط ثوابی نمی‌دهد، بلکه با آن‌ها به شدّت واکنش می‌نماید و آن‌ها را منافق به شمار می آورد:

)وَ الّذینَ اتّخَذُوا مَسْجِدًا ضِرارًا وَ کُفْرًا وَ تَفْریقًا بَیْنَ الْمُؤْمِنینَ وَ إِرْصادًا لِمَنْ حارَبَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ مِنْ قَبْلُ وَ لَیَحْلِفُنّ إِنْ أَرَدْنا إِلاّ الْحُسْنى‏ وَ اللّهُ یَشْهَدُ إِنّهُمْ لَکاذِبُونَ( [19]؛

«منافقان کسانی‌اند که مسجدی ساختند به خواسته زیان  شماره تلفن مسجد قبا مشهد رساندن به نبی و مؤمنان و تقویت کفر و ساخت تفرقه بین مؤمنان و کمین‌گاه برای افرادی که باایمان و پیامبرش نبرد کرده بودند، و آنان پیمان خیال و خاطر می‌نمایند که نظری جز خوبی نداشته‌ایم امّا پروردگار سند میدهد که لاف می‌گویند».

بعد از آن آفریدگار اضافه می‌نماید:

) لا تَقُمْ فیهِ أبداً(؛

«هیچ گاه در آن مسجد نماز اقامه مکن یا این که هیچوقت در آن مسجد نایست».

از این آیات بر میاید که «مسجدسازی» بایستی مطابق تقوای الهی نهاد‌گذاری گردد و مقصود این باشد که پروردگار در آنجا عبادت و والا داشته خواهد شد و محل اجتماع عده ای باشد که علاقه دارا‌هستند به سوی خدا تکان نمایند و خویش را تمیز و پاکیزه سازند و خودسازی نمایند و هدف ها الهی را در آنجا به اجرا درآورند. و مسجد بایستی مرکزی برای اجتماع و اتحاد مسلمان ها باشد و عایدی اسلام و مسلمین در آن آیتم توجه قرار گیرد، خیر اینکه محلّ باند‌بازی و تفرقه و ضرر و زیان رساندن به مسلمانان و موجب بدبینی به خداوند باشد و در آن بی دینی و الحاد و شرک تقویت خواهد شد.

در آیه دیگر، قرآن صریحاً می‌فرماید:

)ما کانَ لِلْمُشْرِکینَ أَنْ یَعْمُرُوا مَساجِدَ اللّهِ سلطانِدینَ عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ بِالْکُفْرِ أُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمتاعُهُمْ وَ فِی النّارِ هُمْ خالِدُونَ([20]؛

«مشرکان را نرسد که مساجد معبود را آباد نمایند، با آنکه خویش شاهد بی دینی خویشتن‌اند؛ چه اینکه جاری ساختن آن ها بی‌اجز و فسخ میباشد و خویش در دوزخ جاودان‌اند».

آن‌گاه می فرماید: )إِنّما یَعْمُرُ مَساجِدَ اللّهِ مَنْ آمَنَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ اْلآخِرِ وَ أَقامَ الصّلاةَ وَ آتَى الزّکاةَ وَ لَمْ یَخْشَ إِلاّ اللّهَ فَعَسى‏ أُولئِکَ أَنْ یَکُونُوا مِنَ الْمُهْتَآیینَ[21](؛

«مسجدهای خدا را فقط کسی آباد می‌نماید که به خدا و روز جزا ایمان داراست، نماز به پا نماید، زکات دهد و جز از خداوند نترسد. باشد که آنان از هدایت یافتگان باشند».

گروهی از مفسران معتقدند که مراد، عمران ظاهری وجود ندارد بلکه این کلمه و واژه بر عمران معنوی نیز دلالت دارد که به عبارتی آباد نگاه‌داشتن مساجد و حضور در آن‌ها برای ادای نماز و شغل های سودمند است؛ چنان که میبدی در تفسیرش گفته میباشد: «عمارت مسجد، آمدن و نشستن در آن هست و به قولی، بالا بردن بنای مسجد و پسندیده کردن آن و به قولی عمارت مسجد، عبادت کردن، نماز خواندن و طواف در آن می باشد».[22] آیت الله مکارم شیرازی نیز میفرماید: «آیه مضمون‌ وسیعی داراست و تمامی کارها را مشمول میشود».[23] زمخشری نیز بعداز نقل هر دو لحاظ از نبی اکرم(ص) نقل می‌نماید که آفریدگار فرمود: «إِنَّ بُیوتی فی ألارضِ المَساجِدَ، وَ أنَّ زُوّاری فیها عُمّارُها؛[24] مساجد، منزل‌های اینجانب در زمین میباشند و فی مابین آبادکنندگان مساجد، همانا ملاقات کنندگان اینجانب قرار دارا‌هستند».

8. آبادی معنوی مساجد

روزی رسول خدا(ص) خطاب به ابوذر فرمود: «در تعمیر و آبادانی مساجد تلاش کن که اجر آن از حوزه‌ پروردگار، فردوس میباشد».

ابوذر پرسید: مساجد را چگونه آباد کنیم؟

رسول(ص) فرمود: «در مساجد با صدای بلند صحبت نگویید، سخن فسخ و کلام نادرست نزنید و داد و ستد و داد و ستد نکنید. ای اباذر! تا در مسجد هستی، تلاش کن یاوه و بیهوده نگویی و در صورتی‌که این چند فرمان را رعایت نکردی، روز قیامت جز خویشتن را نکوهش و ملامت نکن».[25]

امام درستگو(ع) از نبی اکرم(ص) نقل می‌نماید که فرمود: «زیرا آفریدگار والا و گرانقدر ببیند که اهل یک آبادی (شهر یا این که روستا) در نافرمانی وی زیاده‌روی کرده‌اند، البته بین آنها سه بدن مسلمان (حقیقی و واقعی) است، خطاب فرماید: «ای گناه‌کاران و عده ای که از امر‌های اینجانب رمز برتافته‌اید! اگر در بین شما مؤمنانی نبودند که با یکدیگر کریم ومهربان‌اند و با نمازگزاردنشان، زمین و مساجد من را آباد می‌گردانند، و در سحرگاهان استغفار می‌نمایند، عذابم را بر شما فرود می‌آوردم».

مرحوم نوری در تحت حدیث سابق الذکر می‌نویسد: «حدیث در این معنی صحت دارد که خواسته از عمران مساجد، دایر نگاه‌داشتن آن‌ها بوسیله نماز، دعا، خاطر معبود، تلاوت قرآن و جز اینهاست، خیر تعمیر و ترمیم سقف و دیوار آن».[26]

یک نکته

گاهی انسان نمی‌تواند در مسجد حضور یابد و به دلایلی بایستی فریضه نماز را در منزل بجا آورد. از این رو، در اسلام توصیه گردیده‌است که اتاقی را برای نماز و راز و نیاز تخصیص دهد؛ همان گونه که امروزه نمازخانه‌هایی را در اداره ها، هواپیماها و .... تخصیص داده‌اند. امام راستگو(ع) در طومار‌ای به فردی به اسم مسمع نوشت: «دوست دارم که یک کدام از اتاق‌های مقام را مسجد قرار دهی».[27] آن حضرت در حدیث دیگری فرمود: «علی(ع) در خانه خویش اتاقی را که خیر خرد بود و خیر گران قدر، منحصربه‌فرد نمازش قرار داده بود».[28]

البته پر‌نور میباشد که‌این امر نباید موجب گردد که بشر حضور کمتری در مساجد پیدا نماید. از این‌رو، بر حضور در مساجد همگانی، به خصوص مساجدی که خصوصیت خاص دارا‌هستند، بسیار تأکید و اجر‌های متعددی برای نماز تلاوت در در آنها گفته شده می باشد.

9. اثر ها رفتن به مسجد

امام راستگو(ع) فرمود: «اینجانب مَشی إلی المَسجِدِ، لَم یَضَع رِجلَهُ عَلی رَطبٍ وَلا یابِسٍ إلاّ سَبّحَت لَهُ الارضُ إلی الأرضینَ السابِعةَ؛[29] هر کس به طرف مسجد گام بردارد، پایش را بر خیس و خشکی نمی‌گذارد، جز آنکه زمین تا طبقه هفتمش برای وی تسبیح می گوید».

فرستاده اکرم(ص) فرمود: «بشارت باد بر اشخاصی که در ظلمت شب به طرف مساجد می‌روند به نوری که در روز قیامت برای آن ها پیدا میگردد».[30]

در ذکر دیگری فرمود: «هر کس برای کمپانی در نماز جماعت به مسجدی رود، برای هر قدمی که بر می‌دارد، هفتاد هزار حسنه برایش نوشته خواهد شد و به به عبارتی اندازه درجاتش بالا رود و در صورتی در آن اکنون بمیرد، خدا هفتاد هزار فرشته بگمارد که در قبرش به دیدار وی فرایند و انیس تنهایی وی باشند و تا هنگامی که برانگیخته خواهد شد، برایش آمرزش بخواهند».[31]

10. حضور در مسجد

نبی اکرم(ص) به ابوذر فرمود: «ای اباذر! مادامی که تو در مسجد هستی، خدا در مقابل هر نفسی که می‌کشی، یک رتبه در فردوس به تو عطا می‌نماید و ملائکه بر تو سلام می‌فرستند و برای تو برای هر نفس در مسجد، ده حسنه می‌نویسند و ده گناه از تو منزه می‌نمایند».[32]

و در حدیث دیگری فرمود: در مسجد به انتظار نماز نشستن، عبادت است، مگر آنکه حدثی از وی رمز زند ». پهنا شد: ای نبی آفریدگار! حدث چیست؟ فرمود: «غایب بودن کردن».[33]

11. اجر نماز در مسجد

پیامبر اکرم(ص) فرمود: «نماز در مسجد اینجانب (مسجد النبی(ص)) پیش آفریدگار، متساوی ده هزار نماز در مساجد دیگر میباشد، مگر در مسجد الحرام که نماز در آن، متساوی صد هزار رکعت می باشد».[34]

امیرمؤمنان(ع) فرمود: «اجر نماز در بیت‌المقدس، مساوی هزار رکعت نماز میباشد و نماز در مسجد اعظم (جامع)، موازی صد نماز هست و نماز در مسجد محله و خاندان ،اجر 25 رکعت نماز را دارد و در مسجد بازار، دوازده موازی نماز می باشد و نماز در منزل، به اندازه یک نماز اجر دارااست».[35]

حضرت امام خمینی(ره) می‌فرماید:

«در شرع مقدس اسلام بسیار سفارش شد‌ه‌است که نماز را در مسجد بخوانند و بهتر از کلیه مسجدها، مسجد الحرام میباشد و آنگاه مسجد رسول اسلام(ص)، بعد از آن مسجد کوفه، سپس مسجد بیت المقدس، بعد از آن مسجد جامع هر شهر و آنگاه مسجد محله و پس از مسجد محله، مسجد بازار میباشد».

و آن گاه میفرماید: «زیاد رفتن به مسجد و رفتن به مسجدی که نمازگزار ندارد، مستحب میباشد و اهل یک محل مسجد چنانچه عذری نداشته باشد، مکروه میباشد در غیر مسجد نماز بخواند».[36]

12. بی‌توجهی به مسجد

در حدیثی از فرستاده اکرم(ص) آمده هست که فرمود: «لا صَلاةَ لِجارِ المَسجِد إلاّ فی المَسجدِ؛[37] نمازی برای هم محلی مسجد وجود ندارد، مگر در مسجد».

در حدیث دیگر فرمود: «کسی که در مسجد ندای نماز را بشنود و فارغ از انگیزه از آن بیرون گردد، منافق است، مگر اینکه قصد برگشت داشته باشد».[38]

امام امت(ره) فرموده هست: «مستحب است انسان با کسی که در مسجد حاضر نمیشود، غذا نخورد و در امور با وی مشاوره نکند و همسایه وی نشود و از وی زن نگیرد و به وی زن ندهد».[39]

و از امام درست گو(ع) نقل شده که فرمود: «مساجد از همسایگانش که آن را زیارت نکردند، نزد خداوند گلایه کردند. آفریدگار به آن‌ها وحی کرد: به عزت و جلالم عهدوپیمان که نمازشان را نپذیرم و عدل و داد آنان را دربین عموم آشکار نسازم و رحمت اینجانب به آن‌ها نرسد و در بهشتم در مجاورت خود قرارشان ندهم».[40]

ب) آداب مسجد

1. آداب ورود به مسجد

امیرمؤمنان(ع) فرمود: «هر که بخواهد وارد مسجد گردد، مودب و آرامش وارد گردد؛ چون مساجد، منزل‌های معبود و دوستداشتنی‌ترین محل‌ها پیش خداوند می‌باشند».[41]

از اهل بیت(ع) نقل شده که فرموده‌اند: «بهتر آن میباشد که هنگام ورود به مسجد، آغاز با پای راست وارد شوی و هنگام خروج، با پای چپ بیرون شوی».[42]

رسول اکرم(ص) فرمود: «لا تَدخُلِ المَسجِدَ إلاّ بِالطَّهارَة وَ مَن دَخلَ مَسجِداً بِغَیرِ الطَّهارَِةِ فَالمَسجِدُ خَصمُهُ؛[43] وارد مسجد نشو، مگر با پاکی، و هر کس فارغ از آن وارد گردد، مسجد معاند وی خواهد بود».

فاطمه زهرا(س) فرمود:

«نبی هنگامی که باطن مسجد می‌شد، اینگونه می‌فرمود: «بِسم اللهِ، اللَّهُم صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ فَاغفِر ذُنُوبی وَ افتَح أبوابَ رَحمَتِک؛ به اسم معبود، خدایا! بر محمد و آلش سلام بفرست، و گناهانم را ببخش و درهای بخشش خویش را برایم گشوده کن».[44]

2. آداب حضور در مسجد

امام درست گو(ع) فرمود: «هر گاه باطن مسجد شدی، ستایش و سپاس پروردگار بگو و بر نبی صلوات بفرست».[45] نبی اکرم(ص) فرمود: «مساجد را گذرگاه قرار ندهید، مگر اینکه دو رکعت در آن نماز بخوانید».[46] امیرمؤمنان(ع) فرمود: «سنت این است که هنگامی در مسجد می‌نشینی، رو به قبله باشی».[47] فرستاده پروردگار(ص) فرمود: «ای اباذر! هر نشستی در مسجد بیهوده است، مگر نماز تلاوت یا این که بیان اعلام کردن، پی‌دانش بودن و سؤال علمی کردن».[48]

در ذکر دیگری از آن حضرت آمده می‌باشد: «اِنَّما نُصِبَتِ المَساجِدُ لِلقُرآنِ؛[49] همانا مساجد برای قرآن سازه گذاشته گردیده‌اند».

طبق این ذکر، مساجد مکانی برای آشنایی، شناساندن و فراگیری قرآن و حقایق آن و اجرای نرم افزار‌ها و دستورهای آن می بایست باشد؛ چنان که در بعد از ظهر نبی اکرم(ص) و امامان(ع) اینگونه بود.

بنابراین بایستی مساجد را عملاً تکریم و احترام آنان را نگهداری کنیم و درحد قدرت از آن‌ها بهره برگیریم و از آنچه در شأن مساجد و منزل‌های معبود وجود ندارد، بپرهیزیم.

در حدیثی از امام درست گو(ع) آمده میباشد: «إنّما اُمِرْنا بِتَپهناورِ المَساجدِ لأنّها بُیوُتُ اللهِ فِی الأرض؛[50] ما مأمور به بزرگداشت مساجد گردیده‌ایم؛ چون مساجد، منزل‌های آفریدگار در روی زمین‌ به شمار می آیند».

در مکان دیگر فرمود: کسی که مسجد را گرامی و از افکندن آب دهن و بینی در آن دوری نماید، در روز قیامت در حالی به لقای الهی نائل شود که خرسند هست و طومار اعمالش به دست راستش داده می شود».[51]

3. شغل های ناروا در مسجد

امام راست گو(ع) فرمود: «جَنِّبُوا مَساجِدَکُم الشِّراءَ وَالبَیْعَ»؛[52] مساجد خویش را از دادوستد دور نگهدارید».

فرستاده اکرم(ص) فرمود: «ورود به مسجد برای اشخاص جُنب و حایض، روا وجود ندارد».[53]

در ذکر دیگری فرمود: «سخن ناروا در مسجد، حسنات را می خورد؛ آن سیرتکامل که چهار پایان علف‌ها را می‌خورند».[54]

و فرمود: «مَن اسمَ فِی المَسجدِ بِغَیرِ عُذرٍ إبتَلاهُ اللهُ بَلاءً لازَوالَ لَهُ؛[55] هر که سوای عذروبهانه در مسجد بخوابد، آفریدگار او را به بلایی گرفتار می‌نماید که از میان رفتنی وجود ندارد».

امید‌می‌باشد‌ با فایده‌گیری هر چه بیشتر از دستورهای با ارزش مدرسه اهل بیت(ع)، روز به روز شاهد پررونق‌خیس شدن مساجد باشیم. ان‌شاء الله